مجله بازی های کازینویی

بهترین سایت شرط بندی ایرانی

سوارکاری ورزشی بسیار دیرین میباشد که از دیرباز به مراد جنگیدن یا این که پیام‌رسانی به اشخاص فراگیری داده می شد.

به نقل از مجموعه ورزش باشگاه خبرنگاران برنا سوارکاری از ورزش‌هایی میباشد که در یک سری ده سال? اخیر گزینه اعتنا خاصی قرار گرفته‌میباشد، با این وجود سوابق‌ای طولانی داشته‌میباشد و می‌اقتدار آن را از دیرین‌ترین ورزش‌ها به‌شمار آورد. این ورزش امروزه خیر فقط تحت عنوان یک رقابت سلامت و اثرگذار، بلکه تحت عنوان سرگرمی و به مراد گذراندن تایم ها فراغت گزینه دقت قرار گرفته‌میباشد، و با این که نسبت به بخش اعظمی از ورزش‌ها پرهزینه به حیث میرسد، سالانه تعداد بیشتری طرفدار به سوی خویش جلب میکند.

سوارکاری ورزشی بسیار کهن میباشد که از دیرباز به مراد جنگیدن یا این که پیام‌رسانی به اشخاص یادگرفتن داده میشد.

مورخ رام کردن اسب هنوز به صحت شناخته نشده‌میباشد. باستان‌شناسان با اعتنا به کهن‌ترین اثرها بر جای باقی‌مانده از پیشینیان درباره با رام کردن اسب‌ها، معتقدند که اولی اسب‌های اهلی به بیش تر از سه هزار سال پیشین از به دنیا آمدن برمی‌گردند. گذشته از آن اسب به خواسته تهیه و تنظیم? خوراک شکار می‌شده است. اما باستان‌شناسان در برخی نقاط از اروپای شرقی دهنه‌هایی پیدا کرده‌اند که به شش هزار سال گذشته از به دنیاآمدن برمی‌گردند. این نشان میدهد که آدم از آن دوره کارایی داشته‌میباشد که اسب را رام نماید و از آن سود برنده شود، البته به جهت سرعت آن در فرار و گریز برنده نشده‌میباشد. کهن‌ترین اثرها در اروپای شرقی، شمال قفقاز و آسیای مرکزی یافت گردیده‌اند.

 

اگرچه اهلی ساختن اسب در مقایسه با حیواناتی زیرا سگ (خیر هزار سال پیشین از ولادت) و گوسفند و بز (پنج هزار سال پیشین از به دنیا آمدن) مؤخر بود، با این وجود تحول عظیمی در معاش بشر به‌وجود آورد. بشر خیر صرفا از گوشت و شیر اسب فایده میبرد، بلکه برای جابه‌جایی نیز از وی به کار گیری می کرد. نکته? جذاب دراین باره این میباشد که مورخان عقیده دارا هستند که مردم پیشین از یادگیری چه‌گونه سوار شدن بر اسب، از ارابه استعمال می‌کردند. آن‌ها برای این فرضیه خویش دو استدلال عمده ارائه می کنند:

 

فسیل‌های پیدا گردیده نشان می دهند که اسب‌های آن عصر برای حمل آدم بسیار کوچک بوده و قد آن ها (بلندی جدوگاه) به بیش تر از 140 سانتی‌متر نمی‌رسید.

 

 

پیشین از آن که اسب به وسیله بشر رام شود، مردم از ارابه استعمال می‌کردند و آن ها را به حیواناتی از زیرا گاو یا این که قاطر وحشی می‌بستند. بستن ارابه به اسب‌های کوتاه قد خیلی مشقت بار نبود، در حالی که سوار شدن بر کمر اسب سبب ساز وحشت و حافظه موقت کردن آن می شد.